zaterdag 14 augustus 2010
Zondag 15 augustus
Na alle avonturen die we hebben beleeft willen we graag met familie en vrienden God danken voor alles wat Hij gedaan heeft tijdens de tour. We mogen terugkijken op een tour met vele bijzondere ontmoetingen en gebeurtenissen. Deze dank dienst zal plaats vinden zondag 15 augustus in de Regenboog kerk in Epe. Het Adres is Beekstraat 33 8162 HA Epe en u bent welkom vanaf 14.30. De dienst zal beginnen om 15.00 en zal tot ongeveer 17.00 duren.
zaterdag 7 augustus 2010
Vrijdag 6 en Zaterdag 7 augustus
Lieve mensen!
Er is alweer een hele week om. Aan mij nu de eer om jullie op de hoogte te brengen van de afgelopen 2 dagen. Zoals jullie weten hebben we deze week met een aantal teams elke ochtend programma’s gedraaid op de Brooklyn Heights basisschool. Dat vond ikzelf echt een hele leuke ervaring. Het was ook geweldig om alle positieve reacties van het hoofd van de school te horen, de leraressen en natuurlijk van de kinderen zelf! Als dank werden we allemaal gisterochtend uitgenodigd voor een High Tea op de school. Toen we er aankwamen werd er door de hele school Women’s Day gevierd. Dit is een Nationale feestdag en wordt a.s. maandag landelijk gevierd. (De vrouwen onder ons zullen dit maandag samen met de Good News Church vieren, terwijl de mannen hun eigen programma hebben bedacht.)
De viering op school vond plaats op het binnenplein. Verschillende groepjes voerden dansjes op. Wij genoten ondertussen van een heerlijke warme Indiase maaltijd! Uiteindelijk hadden we nog een aantal optredens kunnen bekijken. Daarna mochten we met z’n allen het podium opkomen en werd het volkslied gezongen. Wat een belevenis!
’s Middags zouden er bij de Community Hall in Bottle Brush weer lunchpakketjes worden uitgedeeld. Het sportteam had ze dit keer klaargemaakt. Nu hadden we ook nog zo'n 300 tandenborstels en tubes tandpasta om uit te delen! Samen met Shamina (tandartsassistente van beroep) hadden we als kinderevangelisatieteam een instructie "tanden poetsen" bedacht met de poppen erbij. Dit verliep ietwat chaotisch maar toen Shamina het tandenpoetsen voordeed bij een pop, zaten alle kinderen héél aandachtig te kijken. Volgens mij zijn ze erg leergierig!
Gisteravond hadden we een tijd van voorbede in de kerk voor vandaag wat ik namens ons hele team denk ik toch wel 'de grote dag' mag noemen.
Er zijn tussen de 800 en 900 schoenen vanuit Kaapstad hierheen gekomen. Volgens mij had iemand al eerder geschreven op de blog dat we deze ook zouden gaan uitdelen volgens het programma van de organisatie "Samaratin's Feet".
Tegen half 11 vanmorgen waren we bij de Community Hall aangekomen en hebben we de boel klaargezet. We waren allemaal in verschillende teams ingedeeld. Zo was er het 'First Impression team' die de kinderen welkom heette en de juiste schoenmaat opmeette en ze vervolgens naar het 'Teaching team' bracht.
Hier werd er in groepjes van ong. 8 kinderen liedjes met ze gezongen en/of bijbelverhalen verteld. Dan kwam iemand van het 'Voeten Wassen team' ze daar halen om mee te nemen naar de personen die hun voeten wasten, een praatje met ze maakte, voor ze bad en hun voeten nakeek op eventuele wondjes. Als ze die hadden konden ze even naar het 'Medical team' om die te laten verzorgen.
Het verliep allemaal heel soepel, iedereen werkte geweldig goed samen.
Er zaten allerlei verschillende soorten sportschoenen bij, van het All Stars type tot skaterschoenen en voor de kleinere kinderen zelfs schoenen met lampjes erin!
Het was zo geweldig dat we de kinderen mochten vertellen over de liefde van Jezus, hoe mooi en bijzonder ze zijn en vervolgens met ze konden bidden. Ook voor genezing en andere persoonlijke gebedspunten.
Wat wel grappig was, was om te zien hoe onwennig sommige kinderen naar buiten liepen met hun nieuwe schoenen aan.
De tijd ging snel en om half 4 moesten we helaas echt stoppen. Het was ook totaal niet prettig dat we kinderen die toen nog buiten in de rij aan het wachten waren niet meer binnen konden laten. Er zijn zoveel kinderen in de wijk dat we er eigenlijk meerdere dagen voor uit zouden moeten trekken. Maargoed, we hebben gedaan wat we konden.
Oké! Jullie zijn weer 'up to date'!
Groetjes, Yvette.
Er is alweer een hele week om. Aan mij nu de eer om jullie op de hoogte te brengen van de afgelopen 2 dagen. Zoals jullie weten hebben we deze week met een aantal teams elke ochtend programma’s gedraaid op de Brooklyn Heights basisschool. Dat vond ikzelf echt een hele leuke ervaring. Het was ook geweldig om alle positieve reacties van het hoofd van de school te horen, de leraressen en natuurlijk van de kinderen zelf! Als dank werden we allemaal gisterochtend uitgenodigd voor een High Tea op de school. Toen we er aankwamen werd er door de hele school Women’s Day gevierd. Dit is een Nationale feestdag en wordt a.s. maandag landelijk gevierd. (De vrouwen onder ons zullen dit maandag samen met de Good News Church vieren, terwijl de mannen hun eigen programma hebben bedacht.)
De viering op school vond plaats op het binnenplein. Verschillende groepjes voerden dansjes op. Wij genoten ondertussen van een heerlijke warme Indiase maaltijd! Uiteindelijk hadden we nog een aantal optredens kunnen bekijken. Daarna mochten we met z’n allen het podium opkomen en werd het volkslied gezongen. Wat een belevenis!
’s Middags zouden er bij de Community Hall in Bottle Brush weer lunchpakketjes worden uitgedeeld. Het sportteam had ze dit keer klaargemaakt. Nu hadden we ook nog zo'n 300 tandenborstels en tubes tandpasta om uit te delen! Samen met Shamina (tandartsassistente van beroep) hadden we als kinderevangelisatieteam een instructie "tanden poetsen" bedacht met de poppen erbij. Dit verliep ietwat chaotisch maar toen Shamina het tandenpoetsen voordeed bij een pop, zaten alle kinderen héél aandachtig te kijken. Volgens mij zijn ze erg leergierig!
Gisteravond hadden we een tijd van voorbede in de kerk voor vandaag wat ik namens ons hele team denk ik toch wel 'de grote dag' mag noemen.
Er zijn tussen de 800 en 900 schoenen vanuit Kaapstad hierheen gekomen. Volgens mij had iemand al eerder geschreven op de blog dat we deze ook zouden gaan uitdelen volgens het programma van de organisatie "Samaratin's Feet".
Tegen half 11 vanmorgen waren we bij de Community Hall aangekomen en hebben we de boel klaargezet. We waren allemaal in verschillende teams ingedeeld. Zo was er het 'First Impression team' die de kinderen welkom heette en de juiste schoenmaat opmeette en ze vervolgens naar het 'Teaching team' bracht.
Hier werd er in groepjes van ong. 8 kinderen liedjes met ze gezongen en/of bijbelverhalen verteld. Dan kwam iemand van het 'Voeten Wassen team' ze daar halen om mee te nemen naar de personen die hun voeten wasten, een praatje met ze maakte, voor ze bad en hun voeten nakeek op eventuele wondjes. Als ze die hadden konden ze even naar het 'Medical team' om die te laten verzorgen.
Het verliep allemaal heel soepel, iedereen werkte geweldig goed samen.
Er zaten allerlei verschillende soorten sportschoenen bij, van het All Stars type tot skaterschoenen en voor de kleinere kinderen zelfs schoenen met lampjes erin!
Het was zo geweldig dat we de kinderen mochten vertellen over de liefde van Jezus, hoe mooi en bijzonder ze zijn en vervolgens met ze konden bidden. Ook voor genezing en andere persoonlijke gebedspunten.
Wat wel grappig was, was om te zien hoe onwennig sommige kinderen naar buiten liepen met hun nieuwe schoenen aan.
De tijd ging snel en om half 4 moesten we helaas echt stoppen. Het was ook totaal niet prettig dat we kinderen die toen nog buiten in de rij aan het wachten waren niet meer binnen konden laten. Er zijn zoveel kinderen in de wijk dat we er eigenlijk meerdere dagen voor uit zouden moeten trekken. Maargoed, we hebben gedaan wat we konden.
Oké! Jullie zijn weer 'up to date'!
Groetjes, Yvette.
donderdag 5 augustus 2010
Werken op de school en kliniek, en spelen in Bottlebrush...
Lieve thuisblijvers!
In dit bericht zal uit elk team iemand iets delen over de activiteiten in Durban, enjoy:)
Sportteam!
Ik denk dat ik wel namens het sportteam kan spreken dat we het heel erg naar ons zin hebben. We hebben een heel gevarieerd programma. We begonnen met het sporten in Bottlebrush zelf. Ze hebben daar een leuk pleintje waar we goed kunnen voetballen, nadat het praktisch team het had gereinigd van rondzwerfende glasscherven. Ondanks het feit dat ze geluk brengen zijn ze toch maar verwijderd;) De eerste dagen hebben we gevoetbald met de wat oudere jongens. We beginnen zo’n middag altijd met gebed en eindigen ook met gebed. Gaaf om te merken was dat een jongen er al naar vroeg toen we opeens snel weg moesten en het bidden dus vergaten. Doordat we er meerdere dagen zijn kunnen we al wel een beetje een relatie bouwen, dus dat is heel tof.
Vanaf maandag zijn we ook bezig op de basisschool dicht bij Bottlebrush. We kwamen daar maandag, totaal niet wetende wat ons te wachten stond, aan op de school. Wij als sportteam werden meegenomen naar een klas, grade 7. We mochten ze meenemen naar het sportveld. De jongens met de jongens en de meiden met de meiden. Nou en daar sta je dan opeens met zo’n 40 meiden voor je neus, zonder dat je wat voorbereid hebt. De eerste dag ging wat stroef, maar de dagen erna verliepen steeds vloeiender. Het is gaaf om te zien dat je kinderen een hoop plezier kan geven door hele simpele spellen. De middagen brengen we door in Bottlebrush zelf. Van het sporten komt dan niet heel veel. We worden namelijk letterlijk bedolven onder de kinderen en kunnen ons soms amper bewegen, maar gaaf is het wel Jezus liefde laten zien is echt heel tof.
Groetjes Moira
HANDS-team!
Hallo allemaal, ik ben Roos en ik ga wat vertellen over het handsteam/praktisch team.
Wat houdt het nou eigenlijk in? Nou, wij zijn vooral verantwoordelijk voor het schoonmaken en opknappen van gebouwen in Zuid Afrika. Dit doen we onder leiding van Ruben en Tom en oh wat ben ik trots op die mannen! ;)
We hebben trouwens ook op Heidebeek wat opgeknapt. Er was een oud keukentje waar we eerst al het servies en andere dingetjes moesten uitruimen en daarna mochten we het er uitslopen, wat daarna gebruikt zou worden als opslagplaats dacht ik. Ook moesten we oude verf van een buitentrap afkrabben.
Waar we het meest aan hebben gewerkt is de kliniek in Bottlebrush. Op zich was het in een goede staat, maar het kon ook wel een likkie verf gebruiken. Onze aanpak was dat we eerst gingen stuken, omdat er veel verf afbladerde. Daarna gingen we dat plamuren en toen gingen we er over heen verven. Het was eigenlijk wel zwaar werk, maar het was best gezellie met alle mannen en een andere meid en we hebben de klus ongeveer in een week geklaard.
Ik houd ook erg van de kinderen in BB, gelukkig kon ik het erg goed combineren om voor en na het werk, en ook nog tussendoor, met de kinderen te spelen. In het begin vond ik het wel heavy om in de sloppenwijk te zijn en om te zien hoe de bevolking daar leeft, maar ik ben blij dat we dit werk daar mogen doen en ik geloof dat alle teams (Sportteam, Kids-team, medisch team en handsteam) wel trots op zich zelf mogen zijn, want we hebben allemaal donderrrs hard gewerkt. Ik wil er ook wel gelijk bij zeggen dat het allemaal voor onze lieve Heer was, als aanbidding voor Hem.
Het was TOP!
Groeties Roos
Kinderevangelisatie!!!
Hoi allemaal, ik ben Maartje Zielhuis en zit in het kinderevangelisatie team. Dat houdt in dat wij door middel van spelen, liedjes, programma’s en natuurlijk het poppenspel de liefde van Jezus te laten zien!
Vanaf maandagochtend hebben wij als team voorstellingen gedaan voor de kinderen. Met zo’n voorstelling heb je soms wel tot de 100 kinderen die komen kijken. De voorstelling ging over je dromen van wat je later zou willen worden. Dat je daar naar uit mag reiken. En dat je je naaste lief moet hebben en dat je hen kan helpen. Ook hebben we door het lied “Jesus made me beautiful” verteld hoe mooi ze zijn.
De kinderen hebben er heel erg van genoten. Ze lagen helemaal in een deuk zodra (de poppen) Fatima,Nelson en Patty opkwamen. Ze deden leuk mee met het liedje.
’s Middags rond 14:00 als we de programma’s hebben afgerond en geluncht hebben, gingen we lopend naar de Bottle Brush. Zodra je aankomt bij de comunityhall rennen de kinderen echt op je af!(echt zo cute!)Ze genieten gewoon van de liefde en aandacht die je ze geeft.
Vandaag hebben wij als team geholpen met de voedselpakketten. We hebben ruim 600 voedselpakketjes gemaakt. De kinderen staan echt in een lijn te wachten tot de pakketjes worden uitgedeeld. Vandaag hebben Leon en ik geholpen met het uitdelen. Ik vond het best wel schokkend je ziet vaak dat sommigen voor de 2e keer gaan. Maar het meest zielige vind ik dat als de pakketjes op zijn dat er nog iets van 10 kinderen voor je staan die niks krijgen!
Groetjes Maartje
Medische team
Namens het medische team kan ik zeggen dat we het enorm naar ons zin hebben. Het is goed om te zien dat we veel kunnen betekenen voor deze mensen.
De eerste 2 dagen hebben we in bottlebrush zelf gewerkt, daarna zijn we op de school gaan werken net als de andere teams. Voor ons hield dat in dat we een groot lokaal kregen waarin we ons ‘kliniekje’ konden openen. Per dag werkten we daar een paar uur en konden we ook een paar klassen behandelen, per dag ongeveer 100 kinderen.
We behandelen de kinderen per klas, we krijgen dus de hele klas te zien, toch is het opmerkelijk om zien dat als ze binnen komen ze ineens allemaal de flu hebben of moeten hoesten. Hier konden we dan wel om lachen, er waren ook echt kinderen die wel echt hulp nodig hadden, kinderen met geïnfecteerde wonden, looporen of diarree.
Het is erg leuk om te zien hoe de kinderen op ons reageren, heel veel kinderen zijn erg verlegen en durven ook nauwelijks te vertellen wat er scheelt. Anderen zijn juist weer erg nieuwsgierig en hebben van alles, en zitten constant te giechelen.
Het is ook leuk om te vertellen dat we niet alleen kinderen op school hebben behandeld maar ook volwassenen uit de buurt. Er kwam zelf een vrouw naar ons die een uur had gereden om bij ons te kunnen komen, dus het nieuws gaat als een lopend vuurtje rond.
Als de school uit is, om haf 2 gingen we met de andere teams naar bottlebrush zelf. Hier konden we eventueel nog wat mensen verzorgen en verder had je ook tijd om te spelen met de kinderen. Dit zijn de momenten waar ik vooral ook erg van kon genieten, het is leuk om banden op te bouwen met deze kinderen.
Groetjes Claudia
In dit bericht zal uit elk team iemand iets delen over de activiteiten in Durban, enjoy:)
Sportteam!
Ik denk dat ik wel namens het sportteam kan spreken dat we het heel erg naar ons zin hebben. We hebben een heel gevarieerd programma. We begonnen met het sporten in Bottlebrush zelf. Ze hebben daar een leuk pleintje waar we goed kunnen voetballen, nadat het praktisch team het had gereinigd van rondzwerfende glasscherven. Ondanks het feit dat ze geluk brengen zijn ze toch maar verwijderd;) De eerste dagen hebben we gevoetbald met de wat oudere jongens. We beginnen zo’n middag altijd met gebed en eindigen ook met gebed. Gaaf om te merken was dat een jongen er al naar vroeg toen we opeens snel weg moesten en het bidden dus vergaten. Doordat we er meerdere dagen zijn kunnen we al wel een beetje een relatie bouwen, dus dat is heel tof.
Vanaf maandag zijn we ook bezig op de basisschool dicht bij Bottlebrush. We kwamen daar maandag, totaal niet wetende wat ons te wachten stond, aan op de school. Wij als sportteam werden meegenomen naar een klas, grade 7. We mochten ze meenemen naar het sportveld. De jongens met de jongens en de meiden met de meiden. Nou en daar sta je dan opeens met zo’n 40 meiden voor je neus, zonder dat je wat voorbereid hebt. De eerste dag ging wat stroef, maar de dagen erna verliepen steeds vloeiender. Het is gaaf om te zien dat je kinderen een hoop plezier kan geven door hele simpele spellen. De middagen brengen we door in Bottlebrush zelf. Van het sporten komt dan niet heel veel. We worden namelijk letterlijk bedolven onder de kinderen en kunnen ons soms amper bewegen, maar gaaf is het wel Jezus liefde laten zien is echt heel tof.
Groetjes Moira
HANDS-team!
Hallo allemaal, ik ben Roos en ik ga wat vertellen over het handsteam/praktisch team.
Wat houdt het nou eigenlijk in? Nou, wij zijn vooral verantwoordelijk voor het schoonmaken en opknappen van gebouwen in Zuid Afrika. Dit doen we onder leiding van Ruben en Tom en oh wat ben ik trots op die mannen! ;)
We hebben trouwens ook op Heidebeek wat opgeknapt. Er was een oud keukentje waar we eerst al het servies en andere dingetjes moesten uitruimen en daarna mochten we het er uitslopen, wat daarna gebruikt zou worden als opslagplaats dacht ik. Ook moesten we oude verf van een buitentrap afkrabben.
Waar we het meest aan hebben gewerkt is de kliniek in Bottlebrush. Op zich was het in een goede staat, maar het kon ook wel een likkie verf gebruiken. Onze aanpak was dat we eerst gingen stuken, omdat er veel verf afbladerde. Daarna gingen we dat plamuren en toen gingen we er over heen verven. Het was eigenlijk wel zwaar werk, maar het was best gezellie met alle mannen en een andere meid en we hebben de klus ongeveer in een week geklaard.
Ik houd ook erg van de kinderen in BB, gelukkig kon ik het erg goed combineren om voor en na het werk, en ook nog tussendoor, met de kinderen te spelen. In het begin vond ik het wel heavy om in de sloppenwijk te zijn en om te zien hoe de bevolking daar leeft, maar ik ben blij dat we dit werk daar mogen doen en ik geloof dat alle teams (Sportteam, Kids-team, medisch team en handsteam) wel trots op zich zelf mogen zijn, want we hebben allemaal donderrrs hard gewerkt. Ik wil er ook wel gelijk bij zeggen dat het allemaal voor onze lieve Heer was, als aanbidding voor Hem.
Het was TOP!
Groeties Roos
Kinderevangelisatie!!!
Hoi allemaal, ik ben Maartje Zielhuis en zit in het kinderevangelisatie team. Dat houdt in dat wij door middel van spelen, liedjes, programma’s en natuurlijk het poppenspel de liefde van Jezus te laten zien!
Vanaf maandagochtend hebben wij als team voorstellingen gedaan voor de kinderen. Met zo’n voorstelling heb je soms wel tot de 100 kinderen die komen kijken. De voorstelling ging over je dromen van wat je later zou willen worden. Dat je daar naar uit mag reiken. En dat je je naaste lief moet hebben en dat je hen kan helpen. Ook hebben we door het lied “Jesus made me beautiful” verteld hoe mooi ze zijn.
De kinderen hebben er heel erg van genoten. Ze lagen helemaal in een deuk zodra (de poppen) Fatima,Nelson en Patty opkwamen. Ze deden leuk mee met het liedje.
’s Middags rond 14:00 als we de programma’s hebben afgerond en geluncht hebben, gingen we lopend naar de Bottle Brush. Zodra je aankomt bij de comunityhall rennen de kinderen echt op je af!(echt zo cute!)Ze genieten gewoon van de liefde en aandacht die je ze geeft.
Vandaag hebben wij als team geholpen met de voedselpakketten. We hebben ruim 600 voedselpakketjes gemaakt. De kinderen staan echt in een lijn te wachten tot de pakketjes worden uitgedeeld. Vandaag hebben Leon en ik geholpen met het uitdelen. Ik vond het best wel schokkend je ziet vaak dat sommigen voor de 2e keer gaan. Maar het meest zielige vind ik dat als de pakketjes op zijn dat er nog iets van 10 kinderen voor je staan die niks krijgen!
Groetjes Maartje
Medische team
Namens het medische team kan ik zeggen dat we het enorm naar ons zin hebben. Het is goed om te zien dat we veel kunnen betekenen voor deze mensen.
De eerste 2 dagen hebben we in bottlebrush zelf gewerkt, daarna zijn we op de school gaan werken net als de andere teams. Voor ons hield dat in dat we een groot lokaal kregen waarin we ons ‘kliniekje’ konden openen. Per dag werkten we daar een paar uur en konden we ook een paar klassen behandelen, per dag ongeveer 100 kinderen.
We behandelen de kinderen per klas, we krijgen dus de hele klas te zien, toch is het opmerkelijk om zien dat als ze binnen komen ze ineens allemaal de flu hebben of moeten hoesten. Hier konden we dan wel om lachen, er waren ook echt kinderen die wel echt hulp nodig hadden, kinderen met geïnfecteerde wonden, looporen of diarree.
Het is erg leuk om te zien hoe de kinderen op ons reageren, heel veel kinderen zijn erg verlegen en durven ook nauwelijks te vertellen wat er scheelt. Anderen zijn juist weer erg nieuwsgierig en hebben van alles, en zitten constant te giechelen.
Het is ook leuk om te vertellen dat we niet alleen kinderen op school hebben behandeld maar ook volwassenen uit de buurt. Er kwam zelf een vrouw naar ons die een uur had gereden om bij ons te kunnen komen, dus het nieuws gaat als een lopend vuurtje rond.
Als de school uit is, om haf 2 gingen we met de andere teams naar bottlebrush zelf. Hier konden we eventueel nog wat mensen verzorgen en verder had je ook tijd om te spelen met de kinderen. Dit zijn de momenten waar ik vooral ook erg van kon genieten, het is leuk om banden op te bouwen met deze kinderen.
Groetjes Claudia
dinsdag 3 augustus 2010
2 en 3 augustus
Gisteren begon een nieuwe week van deze outreachfase, alleen dan niet in Bottlebrush zelf, maar op een school daar vlakbij. Het hands-team vertrok wel naar Bottlebrush om daar aan de slag te gaan in de kliniek. Voor de overige teams was het even wennen aan een nieuwe omgeving en nieuwe kinderen, dus flexibiliteit en creativiteit voor de programma’s was wel nodig.
Na die eerste dag hadden we allemaal een goed beeld gekregen van de school, de bruikbare middelen en de kinderen en konden we ons beter voorbereiden. Hieronder vind je per team een beschrijving van de afgelopen dagen (en een rechtstreeks verslag van een van de deelnemers uit het sportteam, dus vandaar deze keer wat meer aandacht voor het sportteam).
Het kids-team kreeg deze eerste dag vier verschillende jaarlagen en voor elke jaarlaag kregen ze een kwartier de tijd om een programma te draaien. Dit bestond uit een poppenspel, liedjes, een dansje en een bemoedigend praatje met als hoofdthema ‘dromen’, wat vervolgens werd gekoppeld aan Jezus en Zijn liefde voor kinderen. Na afloop hoorde je de kinderen nog door de gangen de liedjes zingen die ze net geleerd hadden.
De tweede dag…..
Tof om te vertellen is ook het gesprek met de Principal de tweede dag. Hij vertelde hoe hij de veranderingen in de school had gezien vanaf het moment dat de Good News Centre was begonnen met haar voedselprogramma en hoe hij opnieuw een verbetering zag in de concentratie van de kinderen tijdens de lessen en vooral ook het aantal kinderen dat naar school kwam. Voorheen bleven er nog veel kinderen thuis omdat die geen zin hadden, maar nu was echt iedereen aanwezig. Ze keken uit naar hun dag met het sportteam, het medische team en het kids-team.
Het medische team heeft de eerste dag twee klassen met in totaal 80 kinderen behandeld. Zij kregen telkens een klas naar zich toegestuurd, waarvan elk kind werd bekeken. De meeste klachten waren buikpijn, oorpijn of hoesten, maar meestal waren ze gewoon nieuwsgierig en genoten ze van de persoonlijke aandacht die ze kregen.
De tweede dag waren weer twee andere klassen aan de beurt.
Het sportteam kreeg de eerste dag een groep van honderd kinderen uit de hoogste klas toegewezen. Jongens en meisjes gingen elk naar een eigen plek. De jongens kregen een stevige warming-up, gevolgd door een echte voetbaltraining en afgesloten met een toernooi. De meisjes kregen ook een warming-up, gevolgd door een volleybaltraining en later nog een partijtje trefbal.
De eerste dag bracht veel nieuwe ervaringen met zich mee: enthousiaste en lachende gezichten, goede gesprekken over school, thuis, familie en dromen en tegelijkertijd ook veel concurrentie tijdens het sporten, vooral bij de meisjes. We begonnen en sloten het sporten af met gebed en hieruit volgden ook een aantal toffe gesprekken.
De tweede dag bleek dat we elke dag een andere jaarlaag kregen toegewezen, dus ons streven om echt een band op te bouwen met de kinderen gedurende de week werd omgezet in een streven om in één dag de groep dichter bij elkaar te brengen. We ontmoetten een aantal ‘sportleerlingen’ van de vorige dag die duidelijk teleurgesteld waren dat we niet meer met hen zouden sporten, wat wel aangeeft dat ze het echt naar hun zin hadden gehad.
Nu ik toch aan het schrijven ben, maak ik gelijk van de gelegenheid gebruik om een persoonlijke ervaring van vandaag te delen (voel je vrij om dit over te slaan :)). Ikzelf leidde ook één van de groepjes en mijn groepje bestond uit enthousiaste en soms iets té fanatieke meisjes. Toen dit bijna uit de hand liep werd het spel stopgezet en heb ik met ze gepraat over hoe je met elkaar om moest gaan tijdens het sporten: dat je niet tégen elkaar maar met elkaar moest spelen, dat ze stuk voor stuk heel bijzonder zijn en dat daarom respect voor elkaar heel belangrijk is en vooral ook dat ze elkaar nodig hebben. Toen ze dat inzagen konden we verder en het resultaat was een geweldig potje volleybal. We sloten af met gebed en ik vroeg of één van hen wilde bidden. Bidden bleek – behalve het ‘schoolgebed’ – volkomen onbekend terrein voor hen, dus ik heb ze uitgelegd wat bidden inhield. Uiteindelijk gingen we samen bidden en vroeg ik ze allemaal één ding te bedenken waar ze God dankbaar voor waren en dit vervolgens omstebeurt hardop uit te bidden. Voor sommigen was dit de school, de leraren, hun moeder of broertje en een enkeling zei zelfs ‘thank You God for sending these people to us to give us such a great time’. Achteraf werden de kinderen nog persoonlijk gezegend. Afscheid nemen deden we met een flinke hug en sommigen zelfs met een paar tranen. Het is tof om te merken dat de meiden in zo’n korte tijd toch dichter bij elkaar zijn gekomen en echt iets van God hebben meegekregen.
Verder zijn er deze ochtend nog onderbroeken uitgedeeld op school en het was bijzonder om te zien hoe blij de kinderen hier mee waren.
Die middag zijn we met alledrie de teams nog naar Bottlebrush gegaan. Hier was het resultaat echt te zien van twee dagen hard werken door het praktische team. Ze hebben echt geweldig werk verzet (een aantal muren waren geverfd en gedroogd, er is gestukadoord, schoongemaakt en de kliniek is echt enorm opgeknapt).
Op het gebruikelijke sportveldje is er met een groot aantal kinderen nog spelletjes gedaan en voetbal gespeeld tot het tijd werd om ‘naar huis’ te gaan. Vanmiddag hebben we nog geëvalueerd, weer heerlijk gegeten en nu zijn we een avondje vrij om weer een beetje bij te komen. Het is echt bijzonder om te zien hoe God door die kleine momenten heen werkt in kinderen en hoe simpele gebaren zo’n uitwerking hebben op hen. We kijken uit naar wat God nog meer gaat doen in deze school en in Bottlebrush!
Veel liefs,
Annerieke
Na die eerste dag hadden we allemaal een goed beeld gekregen van de school, de bruikbare middelen en de kinderen en konden we ons beter voorbereiden. Hieronder vind je per team een beschrijving van de afgelopen dagen (en een rechtstreeks verslag van een van de deelnemers uit het sportteam, dus vandaar deze keer wat meer aandacht voor het sportteam).
Het kids-team kreeg deze eerste dag vier verschillende jaarlagen en voor elke jaarlaag kregen ze een kwartier de tijd om een programma te draaien. Dit bestond uit een poppenspel, liedjes, een dansje en een bemoedigend praatje met als hoofdthema ‘dromen’, wat vervolgens werd gekoppeld aan Jezus en Zijn liefde voor kinderen. Na afloop hoorde je de kinderen nog door de gangen de liedjes zingen die ze net geleerd hadden.
De tweede dag…..
Tof om te vertellen is ook het gesprek met de Principal de tweede dag. Hij vertelde hoe hij de veranderingen in de school had gezien vanaf het moment dat de Good News Centre was begonnen met haar voedselprogramma en hoe hij opnieuw een verbetering zag in de concentratie van de kinderen tijdens de lessen en vooral ook het aantal kinderen dat naar school kwam. Voorheen bleven er nog veel kinderen thuis omdat die geen zin hadden, maar nu was echt iedereen aanwezig. Ze keken uit naar hun dag met het sportteam, het medische team en het kids-team.
Het medische team heeft de eerste dag twee klassen met in totaal 80 kinderen behandeld. Zij kregen telkens een klas naar zich toegestuurd, waarvan elk kind werd bekeken. De meeste klachten waren buikpijn, oorpijn of hoesten, maar meestal waren ze gewoon nieuwsgierig en genoten ze van de persoonlijke aandacht die ze kregen.
De tweede dag waren weer twee andere klassen aan de beurt.
Het sportteam kreeg de eerste dag een groep van honderd kinderen uit de hoogste klas toegewezen. Jongens en meisjes gingen elk naar een eigen plek. De jongens kregen een stevige warming-up, gevolgd door een echte voetbaltraining en afgesloten met een toernooi. De meisjes kregen ook een warming-up, gevolgd door een volleybaltraining en later nog een partijtje trefbal.
De eerste dag bracht veel nieuwe ervaringen met zich mee: enthousiaste en lachende gezichten, goede gesprekken over school, thuis, familie en dromen en tegelijkertijd ook veel concurrentie tijdens het sporten, vooral bij de meisjes. We begonnen en sloten het sporten af met gebed en hieruit volgden ook een aantal toffe gesprekken.
De tweede dag bleek dat we elke dag een andere jaarlaag kregen toegewezen, dus ons streven om echt een band op te bouwen met de kinderen gedurende de week werd omgezet in een streven om in één dag de groep dichter bij elkaar te brengen. We ontmoetten een aantal ‘sportleerlingen’ van de vorige dag die duidelijk teleurgesteld waren dat we niet meer met hen zouden sporten, wat wel aangeeft dat ze het echt naar hun zin hadden gehad.
Nu ik toch aan het schrijven ben, maak ik gelijk van de gelegenheid gebruik om een persoonlijke ervaring van vandaag te delen (voel je vrij om dit over te slaan :)). Ikzelf leidde ook één van de groepjes en mijn groepje bestond uit enthousiaste en soms iets té fanatieke meisjes. Toen dit bijna uit de hand liep werd het spel stopgezet en heb ik met ze gepraat over hoe je met elkaar om moest gaan tijdens het sporten: dat je niet tégen elkaar maar met elkaar moest spelen, dat ze stuk voor stuk heel bijzonder zijn en dat daarom respect voor elkaar heel belangrijk is en vooral ook dat ze elkaar nodig hebben. Toen ze dat inzagen konden we verder en het resultaat was een geweldig potje volleybal. We sloten af met gebed en ik vroeg of één van hen wilde bidden. Bidden bleek – behalve het ‘schoolgebed’ – volkomen onbekend terrein voor hen, dus ik heb ze uitgelegd wat bidden inhield. Uiteindelijk gingen we samen bidden en vroeg ik ze allemaal één ding te bedenken waar ze God dankbaar voor waren en dit vervolgens omstebeurt hardop uit te bidden. Voor sommigen was dit de school, de leraren, hun moeder of broertje en een enkeling zei zelfs ‘thank You God for sending these people to us to give us such a great time’. Achteraf werden de kinderen nog persoonlijk gezegend. Afscheid nemen deden we met een flinke hug en sommigen zelfs met een paar tranen. Het is tof om te merken dat de meiden in zo’n korte tijd toch dichter bij elkaar zijn gekomen en echt iets van God hebben meegekregen.
Verder zijn er deze ochtend nog onderbroeken uitgedeeld op school en het was bijzonder om te zien hoe blij de kinderen hier mee waren.
Die middag zijn we met alledrie de teams nog naar Bottlebrush gegaan. Hier was het resultaat echt te zien van twee dagen hard werken door het praktische team. Ze hebben echt geweldig werk verzet (een aantal muren waren geverfd en gedroogd, er is gestukadoord, schoongemaakt en de kliniek is echt enorm opgeknapt).
Op het gebruikelijke sportveldje is er met een groot aantal kinderen nog spelletjes gedaan en voetbal gespeeld tot het tijd werd om ‘naar huis’ te gaan. Vanmiddag hebben we nog geëvalueerd, weer heerlijk gegeten en nu zijn we een avondje vrij om weer een beetje bij te komen. Het is echt bijzonder om te zien hoe God door die kleine momenten heen werkt in kinderen en hoe simpele gebaren zo’n uitwerking hebben op hen. We kijken uit naar wat God nog meer gaat doen in deze school en in Bottlebrush!
Veel liefs,
Annerieke
zondag 1 augustus 2010
De eerste dagen in Bottlebrush!
Lieve allemaal!
Hier weer een berichtje vanuit Zuid-Afrika!:D
Sorry dat dit even op zich heeft laten wachten, maar onder het motto van: ‘beter laat dan nooit’, bij deze dan toch.
We zitten inmiddels op een andere locatie dan waar we met de Gatewaycamp zaten. De laatste dagen van Gatewaycamp zijn verder goed verlopen. We hebben weer meer van God mogen zien, er is bewust gebeden voor de outreach waar we nu mee bezig zijn, en daarnaast zijn er nog leuke contacten met andere landen gelegd. We verblijven nu op het terrein van ‘the Good News Center’, de kerk waarmee we samenwerken in Bottlebrush (de sloppenwijk waar we werken).
Donderdag en vrijdag waren de eerste dagen in de sloppenwijken. We waren allemaal behoorlijk zenuwachtig voor wat we aan zouden treffen.
De sloppenwijk is inderdaad een puinzooi. Veel krottige huisjes die bijna van ellende uit elkaar vallen, open riolering waarbij we de hemel mogen prijzen dat het winter is en niet zomer, en bergen lege flessen waar wodka of bier in heeft gezeten. Maar wat nog het meeste is opgevallen, is dat de kinderen daar ook gewoon ‘kinderen zijn’. Dit klinkt misschien cryptisch, maar ik bedoel het volgende; op het begin misschien iets afhoudend, maar als ze doorhebben dat je geen kwaad in de zin hebt zijn ze niet meer van je af te slaan. Ze zijn zo snel aan het lachen te maken, ze zijn zo speels, ze zijn zo vrolijk. Ze zijn zo kinds. Dit doet ons bijna vergeten dat we te maken hebben met een wijk waar grote problemen zijn. Verslavingen aan drugs en alcohol, geweld, misbruik en mishandeling zijn aan de orde van de dag. Veel kinderen hebben geen geld om naar school te gaan (maar 2 euro schoolgeld per jaar, en dat toch niet kunnen betalen!). De kinderen dragen afgedragen kleding, poepen in de berm en hebben om de haverklap wormen waardoor ze aan de loop gaan. Dan toch, als die kinderen uiteindelijk over hun eerste schroom heen zijn willen ze je vooral aanraken, beklimmen en beknuffelen.
In de sloppenwijk staat een gebouwtje (op de foto’s het gebouwtje met het binnenplaatsje). Het medische team heeft daar een klein kliniekje ingericht. Het praktische team zal daar een aantal kamers gaan opknappen. Verder heeft het kinderevangelisatie team daar op donderdag met de kinderen gespeeld. Verderop in de wijk is een basketbalveldje waar het sportteam op vrijdag heeft gesport met kinderen en tieners uit de buurt.
Op het binnenplaatsje wordt ook het voedselprogramma gedaan. Drie keer in de week worden ongeveer 1000 voedselpakketjes uitgedeeld aan kinderen. Er zijn altijd wel een paar schooiertjes bij die proberen met twee pakketjes naar huis te gaan, maar gelukkig hebben we Safiso. Safiso woont zelf ook in Bottlebrush en werkt al een paar jaar in samenwerking met the Good News Center in Bottlebrush. Hij kent alle kinderen van de wijk bij naam en is zo van groot belang bij het werk wat de kerk doet in de wijk, en nu ook deze twee weken voor ons. (Safiso is op de foto’s de zwarte man met het zwarte vest met gele streep).
Morgen begint de eerste volle week van werken in Bottlebrush. We hebben allen weer zin om aan de slag te gaan, maar het blijft toch altijd spannend wat je te wachten staat.
We willen jullie gebed vragen voor het team en de wijk. Dat Gods bescherming, wijsheid en liefde op ons mag rusten. Als individuen binnen het team, en als team in het geheel, zodat we die liefde van God op een praktische manier zullen uitdragen naar de mensen in de Bottlebrush.
Bedankt voor jullie gebeden en meeleven. Het allerbeste thuis, we houden jullie op de hoogte, en natuurlijk missen we jullie ook allemaal een beetje;)
Veel liefs namens het Bottlebrushteam, Anniek.
Hier weer een berichtje vanuit Zuid-Afrika!:D
Sorry dat dit even op zich heeft laten wachten, maar onder het motto van: ‘beter laat dan nooit’, bij deze dan toch.
We zitten inmiddels op een andere locatie dan waar we met de Gatewaycamp zaten. De laatste dagen van Gatewaycamp zijn verder goed verlopen. We hebben weer meer van God mogen zien, er is bewust gebeden voor de outreach waar we nu mee bezig zijn, en daarnaast zijn er nog leuke contacten met andere landen gelegd. We verblijven nu op het terrein van ‘the Good News Center’, de kerk waarmee we samenwerken in Bottlebrush (de sloppenwijk waar we werken).
Donderdag en vrijdag waren de eerste dagen in de sloppenwijken. We waren allemaal behoorlijk zenuwachtig voor wat we aan zouden treffen.
De sloppenwijk is inderdaad een puinzooi. Veel krottige huisjes die bijna van ellende uit elkaar vallen, open riolering waarbij we de hemel mogen prijzen dat het winter is en niet zomer, en bergen lege flessen waar wodka of bier in heeft gezeten. Maar wat nog het meeste is opgevallen, is dat de kinderen daar ook gewoon ‘kinderen zijn’. Dit klinkt misschien cryptisch, maar ik bedoel het volgende; op het begin misschien iets afhoudend, maar als ze doorhebben dat je geen kwaad in de zin hebt zijn ze niet meer van je af te slaan. Ze zijn zo snel aan het lachen te maken, ze zijn zo speels, ze zijn zo vrolijk. Ze zijn zo kinds. Dit doet ons bijna vergeten dat we te maken hebben met een wijk waar grote problemen zijn. Verslavingen aan drugs en alcohol, geweld, misbruik en mishandeling zijn aan de orde van de dag. Veel kinderen hebben geen geld om naar school te gaan (maar 2 euro schoolgeld per jaar, en dat toch niet kunnen betalen!). De kinderen dragen afgedragen kleding, poepen in de berm en hebben om de haverklap wormen waardoor ze aan de loop gaan. Dan toch, als die kinderen uiteindelijk over hun eerste schroom heen zijn willen ze je vooral aanraken, beklimmen en beknuffelen.
In de sloppenwijk staat een gebouwtje (op de foto’s het gebouwtje met het binnenplaatsje). Het medische team heeft daar een klein kliniekje ingericht. Het praktische team zal daar een aantal kamers gaan opknappen. Verder heeft het kinderevangelisatie team daar op donderdag met de kinderen gespeeld. Verderop in de wijk is een basketbalveldje waar het sportteam op vrijdag heeft gesport met kinderen en tieners uit de buurt.
Op het binnenplaatsje wordt ook het voedselprogramma gedaan. Drie keer in de week worden ongeveer 1000 voedselpakketjes uitgedeeld aan kinderen. Er zijn altijd wel een paar schooiertjes bij die proberen met twee pakketjes naar huis te gaan, maar gelukkig hebben we Safiso. Safiso woont zelf ook in Bottlebrush en werkt al een paar jaar in samenwerking met the Good News Center in Bottlebrush. Hij kent alle kinderen van de wijk bij naam en is zo van groot belang bij het werk wat de kerk doet in de wijk, en nu ook deze twee weken voor ons. (Safiso is op de foto’s de zwarte man met het zwarte vest met gele streep).
Morgen begint de eerste volle week van werken in Bottlebrush. We hebben allen weer zin om aan de slag te gaan, maar het blijft toch altijd spannend wat je te wachten staat.
We willen jullie gebed vragen voor het team en de wijk. Dat Gods bescherming, wijsheid en liefde op ons mag rusten. Als individuen binnen het team, en als team in het geheel, zodat we die liefde van God op een praktische manier zullen uitdragen naar de mensen in de Bottlebrush.
Bedankt voor jullie gebeden en meeleven. Het allerbeste thuis, we houden jullie op de hoogte, en natuurlijk missen we jullie ook allemaal een beetje;)
Veel liefs namens het Bottlebrushteam, Anniek.
woensdag 28 juli 2010
Eindelijk weer nieuws voor de thuisblijvers
((onderstaand bericht had eigenlijk al twee dagen eerder op de blog moeten verschijnen. Door internetproblemen hier is dat niet gelukt, we zetten het er nu alsnog op, maar in de tekst zijn de belevenissen van gister en vandaag niet meegenomen))
Lieve thuisblijvers,
Hier eindelijk het eerste bericht van ons team vanuit Zuid-Afrika! Na een lange reis van 33 uur zijn we uiteindelijk veilig aangekomen in Durban! Het was een vermoeiende maar gezellige reis, waarin we tijd hadden om elkaar beter te leren kennen.
Toen we aankwamen werden we warm verwelkomd door allemaal enthousiaste medewerkers van Gatewaycamp, die allemaal erg blij dat we waren aangekomen. Zo konden we om half twaalf ’s avonds nog aanschuiven voor het avondeten. In de bus hadden we gehoord dat we ons moesten voorbereiden op een nacht op de grond slapen, maar in het klooster bleken gelukkig toch nog genoeg matrassen te zijn! Nadat we snel ons matrasje hadden gepakt, konden we nog douchen (33 uur lang niet jezelf kunnen opfrissen!), en als een blok in slaap te vallen (liggend).
De volgende morgen konden we uitslapen tot tien uur en kwamen allerlei teams uit andere landen binnen. De rest van de dag waren we verder vrij en konden we lekker tot rust komen en het terrein verkennen. Zo hebben we gevoetbald, gezwommen (in een ietwat groen en ijskoud zwembad) en lekker in de zon gelegen. Je kon merken dat het team wat meer tot rust kwam en dat de gezelligheid die we met elkaar hebben echt zorgt voor een goede sfeer.
We slapen in een oud nonnenklooster, vlak bij Durban. Het klooster bestaan uit verschillende gebouwen, gescheiden door tuinen waar veel plekjes zijn om even te kunnen zitten. We slapen met ongeveer vier mensen in wat vroeger een oude nonnencel was. Elke kamer is opgeknapt en heeft een eigen wastafel. Daarnaast zijn er genoeg wc’s en douches. De eerste dagen was het wat uitzoeken waar de warme douches zaten, wat er soms voor zorgde dat je onverhoopt onder een ijskoude douche je haar moest wassen. Hopelijk worden er binnenkort foto’s van de accommodatie op de blog zetten, maar helaas is het internet hier erg langzaam en duur, wat het wat lastiger maakt.
Terwijl we het terrein aan het verkennen waren, kwamen de verschillende teams dus binnendruppelen en kon ’s avonds het Gatewaycamp beginnen! Het werd geopend met een dans door Amerikaanse dansers die hier speciaal voor naar Zuid-Afrika waren gekomen. Vervolgens werd het een avond van aanbidding en werd uitgelegd hoe God het op harten van mensen had gelegd om met het initiatief ‘Gatewaycamp’ te starten, waar wij nu van mogen meegenieten;)
Het Gatewaycamp houdt in dat we met landen van over de hele wereld bij elkaar komen om God te aanbidden en van Hem te leren. Verder zijn we bezig om ons hart voor te bereiden op de outreach die volgende week begint. De initiatiefnemers hebben het op hun hart om verschillende naties bij elkaar te brengen en ondanks de verschillen een eenheid te vormen. Zo zijn er nu bijvoorbeeld groepen uit Hong Kong, Brazilie, Zuid-Afrika, Zwitserland, Noorwegen, Frankrijk etc. Het overkoepelende thema van Gatewaycamp is ‘DEEPER, CLOSER, FURTHER’.
De volgende morgen kregen we een boekje met Bijbelstudies en overige informatie, waaronder een indeling van de dagen. De dagen hier zijn druk en vol gepland. De globale dagindeling ziet er als volgt uit:
Ontbijt: 07.00 uur (!!!), stille tijd met het team (samen focussen op God), ochtenddienst (aanbidding van God en een preek), lunch, eventueel corvee, workshops (over verschillende onderwerpen waar je uit kan kiezen), vrije tijd, avondeten, vrije tijd, avonddienst (aanbidding en preek), dan in principe vrije tijd, maar de diensten lopen vaak zo erg uit dat het gelijk bedtijd is;)
Dit is de indeling van de dagen, maar elke dag heeft zijn eigen thema. Voor vrijdag was dit: DEEPER in our relationship with God. Zaterdag hadden we het over CLOSER to one another (gericht zijn om dichter tot elkaar te komen). In de avonddienst hadden we het onder andere over de relatie met je ouders, en daarbij ook de relatie met God, onze hemelse Vader. Zondag hadden we over united to reach FURTHER. Wat deze dag vooral bijzonder maakte, was dat we een ‘Festival of the Nations’ hadden. Dit hield in dat ieder land op zoek ging naar zijn kwaliteiten en hoe je daarmee een andere natie tot zegen kan zijn, maar ook wat je zwakheden als natie zijn en hoe je daarin van andere landen kan leren.
Aan het eind van de middag kon elk land zich presenteren, door middel van een kraampje waar je typische dingen van jouw land kon laten zien. Daarnaast voerde elk land een korte act op. Wij als Nederlanders hadden ons uitgedost in oranje en rood-wit-blauwe kledij, met dropjes in ons kraampje. Toen we onze act mochten opvoeren hebben we voor iedereen laten zien hoe Nederland feestviert: ‘We zijn er weer bij en dat is priiiihiimaaaa….viivaaaa Hollandiaaa…’, inclusief een polonaise waarbij we als een stel boeren door het publiek zijn gehost. Na ons kwamen de Brazilianen met een geweldig ritmische en stoere dans, waarbij je je als Nederlander toch even achter je oren krabt, omdat wel heel duidelijk werd dat wij níet van nature die soepelheid en ritme in ons bloed hebben;) Maar even goed een goede sfeer tussen de verschillende naties en er werd een hoop afgelachen.
Ondanks de verschillen in taal, cultuur en geloofsuitingen, merk je een sterk gevoel van je verbondenheid, omdat je allemaal in dezelfde God gelooft. In de avonddienst kwam in de preek ook naar voren dat door verbonden te zijn met dezelfde God, wij ook verbonden zijn met de mensen hier, ook al heb je een andere achtergrond.
Vandaag is het thema ‘EMPOWERED by the Holy Spirit’ (vervulling van de Heilige Geest), morgen zal dit ‘GOING with the gospel’ zijn, als laatste voorbereiding voor de teams, voordat iedereen op outreach gaat.
Woensdag zullen we hier weer uit het klooster vertrekken. Tijdens de outreach zullen we dus ergens anders slapen, als het goed is dichter bij de sloppenwijk. Hoogstwaarschijnlijk wordt de nieuwe locatie een kerk waar we mee samenwerken, deze staat vlak bij Bottlebrush. De laatste dingen worden hiervoor nog geregeld, dus we kunnen dat nu nog niet met zekerheid zeggen. In de volgende blog zal hier mee duidelijkheid over zijn, en zullen we ook het adres geven van een eventuele nieuwe lokatie.
Dit was het voor nu;) We hopen dat jullie een indruk hebben kunnen krijgen van onze tijd hier. We zouden jullie willen vragen om te bidden voor ons team, met name voor kracht. De weinige slaap en vele indrukken zorgen voor vermoeidheid en kleine kwaaltjes. Maar geen zorgen, de sfeer is erg goed en we merken dat we als team steeds meer naar elkaar toe groeien.
Bedankt dat jullie met ons meeleven en hopelijk horen jullie weer snel van ons!
Veel liefs en Gods zegen, namens het team,
Margriet en Anniek
Lieve thuisblijvers,
Hier eindelijk het eerste bericht van ons team vanuit Zuid-Afrika! Na een lange reis van 33 uur zijn we uiteindelijk veilig aangekomen in Durban! Het was een vermoeiende maar gezellige reis, waarin we tijd hadden om elkaar beter te leren kennen.
Toen we aankwamen werden we warm verwelkomd door allemaal enthousiaste medewerkers van Gatewaycamp, die allemaal erg blij dat we waren aangekomen. Zo konden we om half twaalf ’s avonds nog aanschuiven voor het avondeten. In de bus hadden we gehoord dat we ons moesten voorbereiden op een nacht op de grond slapen, maar in het klooster bleken gelukkig toch nog genoeg matrassen te zijn! Nadat we snel ons matrasje hadden gepakt, konden we nog douchen (33 uur lang niet jezelf kunnen opfrissen!), en als een blok in slaap te vallen (liggend).
De volgende morgen konden we uitslapen tot tien uur en kwamen allerlei teams uit andere landen binnen. De rest van de dag waren we verder vrij en konden we lekker tot rust komen en het terrein verkennen. Zo hebben we gevoetbald, gezwommen (in een ietwat groen en ijskoud zwembad) en lekker in de zon gelegen. Je kon merken dat het team wat meer tot rust kwam en dat de gezelligheid die we met elkaar hebben echt zorgt voor een goede sfeer.
We slapen in een oud nonnenklooster, vlak bij Durban. Het klooster bestaan uit verschillende gebouwen, gescheiden door tuinen waar veel plekjes zijn om even te kunnen zitten. We slapen met ongeveer vier mensen in wat vroeger een oude nonnencel was. Elke kamer is opgeknapt en heeft een eigen wastafel. Daarnaast zijn er genoeg wc’s en douches. De eerste dagen was het wat uitzoeken waar de warme douches zaten, wat er soms voor zorgde dat je onverhoopt onder een ijskoude douche je haar moest wassen. Hopelijk worden er binnenkort foto’s van de accommodatie op de blog zetten, maar helaas is het internet hier erg langzaam en duur, wat het wat lastiger maakt.
Terwijl we het terrein aan het verkennen waren, kwamen de verschillende teams dus binnendruppelen en kon ’s avonds het Gatewaycamp beginnen! Het werd geopend met een dans door Amerikaanse dansers die hier speciaal voor naar Zuid-Afrika waren gekomen. Vervolgens werd het een avond van aanbidding en werd uitgelegd hoe God het op harten van mensen had gelegd om met het initiatief ‘Gatewaycamp’ te starten, waar wij nu van mogen meegenieten;)
Het Gatewaycamp houdt in dat we met landen van over de hele wereld bij elkaar komen om God te aanbidden en van Hem te leren. Verder zijn we bezig om ons hart voor te bereiden op de outreach die volgende week begint. De initiatiefnemers hebben het op hun hart om verschillende naties bij elkaar te brengen en ondanks de verschillen een eenheid te vormen. Zo zijn er nu bijvoorbeeld groepen uit Hong Kong, Brazilie, Zuid-Afrika, Zwitserland, Noorwegen, Frankrijk etc. Het overkoepelende thema van Gatewaycamp is ‘DEEPER, CLOSER, FURTHER’.
De volgende morgen kregen we een boekje met Bijbelstudies en overige informatie, waaronder een indeling van de dagen. De dagen hier zijn druk en vol gepland. De globale dagindeling ziet er als volgt uit:
Ontbijt: 07.00 uur (!!!), stille tijd met het team (samen focussen op God), ochtenddienst (aanbidding van God en een preek), lunch, eventueel corvee, workshops (over verschillende onderwerpen waar je uit kan kiezen), vrije tijd, avondeten, vrije tijd, avonddienst (aanbidding en preek), dan in principe vrije tijd, maar de diensten lopen vaak zo erg uit dat het gelijk bedtijd is;)
Dit is de indeling van de dagen, maar elke dag heeft zijn eigen thema. Voor vrijdag was dit: DEEPER in our relationship with God. Zaterdag hadden we het over CLOSER to one another (gericht zijn om dichter tot elkaar te komen). In de avonddienst hadden we het onder andere over de relatie met je ouders, en daarbij ook de relatie met God, onze hemelse Vader. Zondag hadden we over united to reach FURTHER. Wat deze dag vooral bijzonder maakte, was dat we een ‘Festival of the Nations’ hadden. Dit hield in dat ieder land op zoek ging naar zijn kwaliteiten en hoe je daarmee een andere natie tot zegen kan zijn, maar ook wat je zwakheden als natie zijn en hoe je daarin van andere landen kan leren.
Aan het eind van de middag kon elk land zich presenteren, door middel van een kraampje waar je typische dingen van jouw land kon laten zien. Daarnaast voerde elk land een korte act op. Wij als Nederlanders hadden ons uitgedost in oranje en rood-wit-blauwe kledij, met dropjes in ons kraampje. Toen we onze act mochten opvoeren hebben we voor iedereen laten zien hoe Nederland feestviert: ‘We zijn er weer bij en dat is priiiihiimaaaa….viivaaaa Hollandiaaa…’, inclusief een polonaise waarbij we als een stel boeren door het publiek zijn gehost. Na ons kwamen de Brazilianen met een geweldig ritmische en stoere dans, waarbij je je als Nederlander toch even achter je oren krabt, omdat wel heel duidelijk werd dat wij níet van nature die soepelheid en ritme in ons bloed hebben;) Maar even goed een goede sfeer tussen de verschillende naties en er werd een hoop afgelachen.
Ondanks de verschillen in taal, cultuur en geloofsuitingen, merk je een sterk gevoel van je verbondenheid, omdat je allemaal in dezelfde God gelooft. In de avonddienst kwam in de preek ook naar voren dat door verbonden te zijn met dezelfde God, wij ook verbonden zijn met de mensen hier, ook al heb je een andere achtergrond.
Vandaag is het thema ‘EMPOWERED by the Holy Spirit’ (vervulling van de Heilige Geest), morgen zal dit ‘GOING with the gospel’ zijn, als laatste voorbereiding voor de teams, voordat iedereen op outreach gaat.
Woensdag zullen we hier weer uit het klooster vertrekken. Tijdens de outreach zullen we dus ergens anders slapen, als het goed is dichter bij de sloppenwijk. Hoogstwaarschijnlijk wordt de nieuwe locatie een kerk waar we mee samenwerken, deze staat vlak bij Bottlebrush. De laatste dingen worden hiervoor nog geregeld, dus we kunnen dat nu nog niet met zekerheid zeggen. In de volgende blog zal hier mee duidelijkheid over zijn, en zullen we ook het adres geven van een eventuele nieuwe lokatie.
Dit was het voor nu;) We hopen dat jullie een indruk hebben kunnen krijgen van onze tijd hier. We zouden jullie willen vragen om te bidden voor ons team, met name voor kracht. De weinige slaap en vele indrukken zorgen voor vermoeidheid en kleine kwaaltjes. Maar geen zorgen, de sfeer is erg goed en we merken dat we als team steeds meer naar elkaar toe groeien.
Bedankt dat jullie met ons meeleven en hopelijk horen jullie weer snel van ons!
Veel liefs en Gods zegen, namens het team,
Margriet en Anniek
woensdag 21 juli 2010
Beste thuisblijvers
Nog maar een paar uurtjes wachten en dan is het zo ver:) Dan vliegen we naar Zuid-Afrika. De stemming zit er goed in, iedereen ziet er naar uit.
De afgelopen dagen hebben we ons zelf voorbereid. We hebben ons bezig gehouden met verschillende dingen. We hebben verschillende lessen gehad, tijden van voorbede en aanbidding. Verder zijn we vaak uiteen gegaan in de verschillende teams waar we in gaan werken in Zuid- Afrika.
We hebben namelijk een heel leuk team, bestaande uit een Medisch team, Praktisch, Sport en Kinder evangelisatie. Heel divers, maar ontzettend leuk.
Er zijn toneelstukjes en liedjes geoefend. De sporters hebben hun conditie opgebouwd. De doktoren hebben hun skills geoefend en de mensen van het praktische team hebben geleerd om te slopen;) Oftewel we zijn er allemaal klaar voor en hebben er ontzettend veel zin in!!!
De laatste voorbereidingen worden nu getroffen. Dat betekend bagage wegen en weer opnieuw wegen en dan om het af te leren nog een laatste keer om zeker te zijn dat we toch echt niet teveel meenemen. Dat alleen al is een hele uitdaging, maar er zullen er nog velen komen.
Wilt u bidden voor een voorspoedige reis, dat het inchecken allemaal goed gaat en dat de bus in Zuid-Afrika op Nederlandse tijd ons op komt halen, oftewel op tijd;)
Lieve groetjes van het Bottlebrush team.
Abonneren op:
Posts (Atom)